ΑΣΠΡΟ – ΜΑΥΡΟ – ΚΟΚΚΙΝΟ
Το χρώμα που βλέπουμε στη ζωγραφική, στα ρούχα που φοράμε ή στα δωμάτια
που διακοσμούμε, δεν είναι η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα υπάρχει στη σκέψη
πίσω από το χρώμα.
Το
χρώμα είναι μόνο το σύμβολο που
αναμεταδίδει τη σκέψη και έχει τη σημασία του μόνο στο νου του κατέχοντος, που
τελικά το ερμηνεύει. Η σκεψη πίσω από το χρώμα ποτέ δεν δημιουργείται- ανήκει
σ’αυτόν που σκέπτεται και σε εκείνους που είναι ικανοί να ερμηνεύσουν τα
χρωματικά σύμβολα με τα οποία εκφράζεται. Έτσι όταν μεταδίδουμε τις σκέψεις μας
προς τους άλλους , πρέπει να γνωρίζουμε τις αρχες του φωτός και του χρώματος
και να θέσουμε σε κίνηση τη γνώση μας δημιουργικά και έτσι θα εκφραστούμε
δυναμικά.
Οι
χρωματικοί συνδιασμοί στα ρούχα μας
μπορεί να έχουν μια μεγαλύτερη επίδραση στους άλλους παρά σε μας τους
ίδιους. Με το να φορέσουμε ένα χρώμα, θα πρέπει να σκεφτούμε την συγκινησιακή
επίδραση που θα έχει σε εκείνους που το βλέπουν . Θα τους κάνει ανταγωνιστικούς;
Θα τους τρέψει σε φυγή; Ή θα τους καθυσηχάσει και θα τους εμπνεύσει;
Ένα
κυριαρχικό κόκκινο θα εντείνει τα πράγματα και μπορεί ακόμη και να δημιουργήσει
θυμό, αλλά δημιουργεί και την αίσθηση της ενέργειας.
Πάρα
πολύ δυνατό μπλε θα έλεγε στον κόσμο ότι επιβάλλουμε τη θέλησή μας. Απαλότερες
αποχρώσεις του μπλε ηρεμούν και γαληνεύουν. Αν προστεθεί λίγο πράσινο μπορεί να
παραχθούν θεραπευτικά αποτελέσματα.
Το
κίτρινο μπορεί να διεγείρει τη σκέψη, λίγο πορτοκαλί φέρνει θερμότητα. Θα
πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη φαντασία μας και να ακολουθήσουμε τη διαίσθησή μας
για να δημιουργήσουμε τις χρωματικές αρμονίες που θέλουμε.
Δεν
μπορούμε να ζήσουμε χωρίς το χρώμα. Όταν το ορατό φως- αυτό το απειροελάχιστο
τμήμα των ενεργειακών κυμάτων από το συνολικό φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής
ακτινοβολίας- περάσει δια μέσου ενός πρίσματος ή διαθλαστεί, διαδίδεται στα
χρώματα του ουράνιου τόξου....... Αυτό το πεδίο ενέργειας βρίσκεται γύρω μας.
Εκείνο που διακρίνουμε σαν αποτέλεσμα αυτής της ενέργειας είναι μια αυταπάτη.
Το χρώμα δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Αυτό που βλέπουμε με τα μάτια μας δεν
είναι το ίδιο το αντικείμενο, αλλά μια σειρά από ποικίλα μήκη κύματος φωτός,
που ταξιδεύουν με την ίδια ταχύτητα ή τιμή και έχουν διαθλαστεί από το
αντικείμενο. Το ίδιο το αντικείμενο είναι άχρωμο.Μερικά μήκη κύματος
απορροφούνται από το αντικείμενο, ενώ άλλα αντανακλώνται.Ένα κίτρινο
αντικείμενο απορροφά όλα τα μήκη κύματος εκτός από το κίτρινο το οποιο
αντανακλάται στο μάτι.
Το
χρώμα φαίνεται να είναι ένα χαρακτηριστικό του κραδασμού της ύλης αλλά και
εμείς οι ίδιοι προβάλλουμε χρώματα, τα οποία υπάρχουν γι αεκείνους που μπορούν
να τα δούν.
Η
ζωή στην εκδήλωσή της είναι ένας κραδασμός.
ΛΕΥΚΟ ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ
Το άσπρο και το μαύρο αντιπροσωπεύουν το αρνητικό και το
θετικό και γενικά όλα τα αντίθετα.
Η ένωση όλων των χρωματικών κραδασμών είναι το ολόλευκο και
συμβολίζει την πνευματική και υπερβατική τελείωση. Είναι ο αδένας της υπόφυσης
και είναι το χρώμα που δίνει την πνευματική ειρήνη, χαρά, ευτυχία και ομορφιά.
΄Ενα λευκό φόρεμα
δηλώνει την αγνότητα, την αγιότητα, την λιτότητα ή το θρίαμβο του πνεύματος
πάνω στη σάρκα. Το λευκό συνδέεται με τη ζωή και την αγάπη, το φως, τον ήλιο,
την φώτιση, την καθαρότητα, την αθωότητα, την αγνότητα, ιερότητα, λύτρωση και
πνευματική εξουσία.
Στο γάμο συμβολίζει
τον θάνατο της παλιάς ζωής και την γέννηση μέσα στη νέα, ενώ στο θάνατο
αντιπροσωπεύει την γέννηση στην καινούργια ζωή, στο υπερπέραν. Το λευκό
φοριέται για τον θρήνο στην Ανάτολή και για τον ίδιο σκοπό στην αρχαία Ελλάδα
και Ρώμη. Η λευκή σημαία σημαίνει παράδοση, ανακωχή, φιλία, καλή θέληση. Ο
λευκός κρίνος είναι η γυναίκα, η θηλυκή αρχή, η σελήνη, το ασήμι, η αγνότητα
του αδιάσπαστου φωτός.
Για τους βουδιστές είναι η αυτοκυριαρχία, η σωτηρία, η
ύψιστη πνευματική μεταμόρφωση μέσω της γυναικείας φύσης, αυτή που οδηγεί πέρα
από το σκοτάδι της δουλείας, η Μεγάλη Μητέρα.
Για τους ινδουιστές είναι η αγνή συνείδηση, η αυτοφώτιση, η
ανοδική κίνηση, η Ανατολή, η ιερότητα. Για τους Κέλτες η γήινη θεά, για τους
κινέζους η λευκή τίγρης και η Δύση, το φθινόπωρο και ο θρήνος. Για τους
Χριστιανούς συμβολίζει την εξαγνισμένη ψυχή, τη χαρά ,την αγνότητα, την
παρθενία, την αθωότητα, την αγία ζωή, το φως και την τιμιότητα. Το λευκό
φοριέται σε όλα τα ιερά μυστήρια: βάπτιση, χρίσμα, πρώτη μετάληψη, γάμος,
θάνατος. Είναι το χρώμα των αγίων, το χρώμα των Θεοφανείων και της Ανάλυψης.
Το λευκό επενεργεί στον ψυχισμό μας σαν μεγάλη σιωπή. Ηχεί
εσωτερικά σαν ένας μη ήχος, είναι μια
σιωπή που δεν είναι νεκρή αλλά όλο δυνατότητες. Είναι ένα «τίποτα» που
προϋπάρχει της αρχής, της γέννησης.
Σαν ένα «τίποτα» δίχως δυνατότητες,
σαν ένα νεκρό τίποτα μετά το σβύσιμο του ήλιου, σαν μια αιώνια σιωπή δίχως
μέλλον, ελπίδα ηχεί εσωτερικά το μαύρο. Ο κύκλος έκλεισε. Το μαύρο είναι κάτι
που έχει εκλήψει σαν μια σβησμένη πυρά, κάτι ακίνητο, σαν ένα πτώμα που δεν
αισθάνεται κανένα γεγονός και αφήνει τα πάντα να γλιστρούν από πάνω του. Είναι
σαν την σιωπή του σώματος μετά τον θάνατο, το τέλος της ζωής.
Εξωτερικά είναι το χρώμα που στερείται ήχου και γι αυτό πάνω
του ηχεί εντονότερα κάθε άλλο χρώμα. Αξίζει να αναφερθεί ότι τα έχουμε βιώσει
μέσα από την τέχνη όχι σαν δύο χρώματα αλλά σαν δύο πόλους, που τους
χρησιμοποιούμε για να αποδώσουμε οτιδήποτε δεν είναι χρώμα. Μιλάμε για
ασπρομαυρο και έγχρωμο. Για το σχέδιο χρησιμοποιούμε το άσπρο για χαρτί και για
το μαύρο γραφική ύλη.
Το
άσπρο και το μαύρο είναι
δύο πόλοι απόλυτα ιδεατοί, όπου το
άσπρο είναι το θετικό, το φως, η δυνατότητα, η αρχή, η αρμονία.
Το
μαύρο είναι το
αρνητικό, το σκοτάδι, η απουσία δυνατότητας. Το άσπρο ως άπειρο, το μαύρο ως μηδέν
και ακόμα ως ζενίθ και ναδίρ, όλον και τίποτα, κενό και πλήρες, αρχή και τέλος.
Η λευκή επιφάνεια ανακλά όλα τα
χρώματα ενώ η μαύρη τα αποροφά. Η αντιστοιχία του χρώματος είναι η
συναισθηματική εμπειρία και του σχεδίου-σχήματος η εξάσκηση του διανοητικού
ελέγχου.
Ο Ματίς έλεγε: «Αν η
σχεδίαση είναι για το πνεύμα και το χρώμα για τις αισθήσεις, πρέπει πρώτα να
σχεδιάσεις για να καλλιεργήσεις το πνεύμα και έτσι να μπορέσεις να οδηγήσεις το
χρώμα δηλαδή τις αισθήσεις σε πνευματικά μονοπάτια».
ΚΟΚΚΙΝΟ
Τα
μεγαλύτερα μήκη κυμάτων στο ορατό φάσμα είναι τα κόκκινα.Είναι ένας κραδασμός
ώθησης που συνδέεται με την επιθετικότητα και την κατάκτηση. Είναι μια έκφραση
ζωτικότητας, νευρικότητας και αδενικής δραστηριότητας. Είναι ένα ερεθιστικό
χρώμα.
Το
κόκκινο είναι ένας δρώντας κραδασμός, είναι το χρώμα που συνδέεται στενά με την
ίδια την δημιουργία. Μπορεί να ατανακλά εποικοδομητική ή καταστροφική
δραστηριότητα.Το κόκκινο επιταχύνει την τιμή του παλμού και της εφίδρωσης.Υποδειλώνει
μια δονητική δύναμη.
Οι
κραδασμοί του κόκκινου διεγείρουν το αυτόνομο νευρικό σύστημα με την επιτάχυνση
της τιμής του καρδιακού κτύπου, την ύψωση και την πτώση των αναπνευστικών
οργάνων και με την αύξηση της πίεσης του αίματος. Το κόκκινο δείχνει
δύναμη,σφρίγος και ενέργεια. Το σκούρο κόκκινο είναι το σύμβολο της νευρικής
αναστάτωσης , δείχνει κυριαρχία και
γρήγορη δράση.
Αν η
απόχρωση του κόκκινου είναι ανοικτή, δείχνει παρορμητισμό και πιθανώς
εγωκεντρισμό.
Το
κόκκινο χρώμα στο ενδοκρινικό σύστημα αντιστοιχεί στις γονάδες, που είναι οι
όρχεις στους άντρες και οι ωοθήκες στις γυναίκες. Είναι ένας αχλαδοειδής αδένας
ο οποίος σε συνεργασία με τους παραγωγικούς αδένες είναι το κέντρο που
ενεργοποιεί τη δύναμη της ζωής στη δημιουργική μας πορεία.
Αντιπροσωπεύει τον ήλιο και
όλους τους θεούς του πολέμου. Είναι η αρσενική ενεργός αρχή, το πυρ, το πάθος, η αγριότητα, η σεξουαλική έξαψη, η
φωτιά, η υγεία, η ισχύς. Επίσης είναι το χρώμα του αίματος και η επιθυμία για
αίμα, ο θυμός, η εκδίκηση.
Το
κόκκινο αντιστοιχεί στο τετράγωνο και στον κύβο. Εδώ ρόλο παίζει η σύνδεση με
τη γη και τις δομικές δυνάμεις. Το κόκκινο έχει την τάση να βγαίνει έξω από τα
όριά του πάνω στο επίπεδο. Παρουσιάζει ακόμα μια ισχυρή άνωση και πάντα το
βλέπουμε ψηλότερα απ’ότι πραγματικά είναι. Και η επέκταση και η άνωση και οι
δυο τάσεις έχουν αποδοθεί στην ακτινιβολία της φωτιάς και στις όρθιες φλόγες,
είναι το πύρινο στοιχείο.
Το
κόκκινο είναι το κατ’εξοχήν θερμό, έντονο, επιθετικό, λαμπερό. Συνδέεται με τις
αρχέγονες μνήμες της φωτιάς και του αίματος. Και γι’αυτό δεν μπορούμε να
σταθούμε απαθείς απέναντί του. Έτσι το χρησιμοποιούμε οπουδήποτε υπάρχει
φόρτηση συναισθηματική, οπουδήποτε θέλουμε κάτι να προβληθεί, ή να ξεχωρίσει,
και να επιστήσουμε την προσοχή. Έχει χαρακτήρα αρσενικό, είναι βίαιο,
προβάλλεται πολύ και προκαλεί την άμεση αντίδραση του θεατή.
Σε
άσπρο περιβάλλοντα χώρο: είναι η ημέρα, αναπνέει, κινείται, είναι ελαφρύ και
άνετο, χαρούμενο, φαίνεται μικρότερο σε έκταση και τονίζονται τα χαρακτηριστικά
του.
Σε
μαύρο περιβάλλον: είναι η νύχτα, λάμπει, γίνεται πιο έντονο, πιο βαθύ, αλλά και
πιο απότομο και πιο τραγικό σε όλα του τα χαρακτηριστικά. Χάνει το περιγραμμά
του και τονίζει το κέντρο του υπερβολικά.
ΡΟΖ:
κόκκινο και άσπρο : χάνει δύναμη και εκφραστικότητα, αποδυναμώνεται.
ΒΥΣΣΙΝΙ: κόκκινο και μαύρο:
βαρύ, σκοτεινό και πηχτό, δυσκίνητο, συνδέεται με το φλεβικό αίμα, είναι το
χρώμα των βασανιστηρίων, της βίας και του φανατισμού.
Ο
κόκκινος κραδασμός είναι το πνεύμα της δραστηριότητας, μια κινητήρια επιρροή.
Μια προτίμηση γι’αυτό το χρώμα τονίζει μια δυνατή σεξουαλική ορμή, μια δημιουργικότητα,
μια επιθυμία για νέα πράγματα και νέους φίλους, για ταξίδια και αλλαγές. Στην
αρνητική του όψη υπάρχει μια επιθετική, πολεμοχαρής στάση, εγωκεντρικότητα και
αστάθεια, καθώς και ανυπομονησία.
Στη ζωγραφική το κόκκινο
απεικονίζει την ανανέωση της ζωής.
Είναι η κινητήρια επιρροή,
είναι το πνέυμα της δραστηριότητας καθώς και η δραστηριότητα της σύλληψης.
Είναι η πρώτη αιτία, λοιπόν.
Για να είμαστε δημιουργικοί
πρέπει να σκεπτόμαστε πριν χρησιμοποιήσουμε τα
χρωματικά μας σχήματα, με σκοπό να δώσουμε σημασία σε οτιδήποτα κάνουμε
με χρώμα.
Τέλος θα έλεγα ότι είναι στο
χέρι μας να χρησιμοποιήσουμε το χρώμα
για να δημιουργήσουμε οποιαδήποτε ατμόσφαιρα επιθυμούμε.
Το μερίδιό της ευθύνης μας όμως
βρίσκεται στην κατασκευή ενός κραδασμού
προς το σύμπαν ο οποίος είναι ακριβώς απαραίτητος όπως οποιουδήποτε άλλου.
Οι συνεχείς στόχοι μας θα πρέπει να είναι
ομορφιά και αξία και
άξια να ζούμε σαν ερμηνευτές
του Φωτός.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- ΛΕΞΙΚΟ
ΣΥΜΒΟΛΩΝ., ΤΖ,ΚΟΥΠΕΡ
- ΤΟ
ΧΡΩΜΑ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΚΕΥΣΗ
- ΤΟ
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΤΗ ΤΕΧΝΗ, ΚΑΝΤΙΝΣΚΥ
